გახურებაში ტრავმების რისკის შემცირება

ბოლო დროის კვლევები ხაზს უსავმს ტრავმების შემცირების რისკის ვარჯიშების გახურებაში ჩასმის სარგებლიანობას.ეს მოზარდი მოთამაშეების წვრთნისათვის ძალიან სასარგებლო შეიძლება იყო რადგანაც მწვრთნელებს უშუალოდ მომავალი ვარჯიშისათვის შეუძლიათ სხეულის მოზმადება და გრძელ ვადიან პერსპექტივაში გახურებით ტრავმების რისკი სპოტენციური შემცირება.გახურება ვარჯიშებს 4 მთავარი კატეგორიიდან ტრავმების რისკის შესამცირებლად ფოკუსირებით ყურადღებას აქცევს.პირველი კატეგორია არის ბალანსი და გახურების ეს ნაწილი შეიძლება ბალანსის სტატიკურ სავარჯიშოებს შეიცავდეს, ისეთებს როგორიცაა 1 ფეხზე დგომა და უფრო მეტად დინამიურ ბალანსის ვარჯიშებს როგორიცაა ხტომა(სკუპი). ბალანისის ასეთი ვარჯიშები მოთამაშეს საშუალებას მისცემს რომ საკუთარი სხეულის კონტროლი ისწავლოს და ბალანსი სხვადასხვა პოზციაში შეინარჩუნოს რომელიც ახალგაზრდა მოთამაშისათვის სარაგბო შესრულებისათვის სასარგებლო შეიძლება იყოს ტრავმის რისკის შემცირებითურთ. მეორე ნაწილია წინაღობებით ვარჯიში და ის ეხება ისეთ ვარჯიშებს რომლებსაც მიზნად აქვთ სხულის მიერ გარე წინაღობებით ძალის წარმოქნის და კონტროლის უნარი/შესაძლებლობა. წინაღობებით ვარჯშისას გახურების განყოფილებაში ისეთი არეების როგორიცაა თეძოს კუნთები, შუა ტანი, ზედა კიდურების კუნთები და კისრის მუსკულატურა უნდა ამივიღოთ მიზნად. ისეთი ვარჯშები როგორიცაა გადაბიჯება, წინაღობებით მხრის აწევა და აჭიმვა შეიძლება ორმხირვად ვარჯიშის სავარჯიშებში მომზადებასა თუ ტრავმების შემცირების რსიკის მხრივ იყოს ჩართული. მესამე კატეგორია იყო ხტომასა და დახტომაზე დაფუძნებული ვარჯიშები სადაც მოთამაშე დახტომის დროს ძალების კონრტოლს და შემდგომ ახტომისას ძალის წარმოქმნას სწავლობს.ეს სასარგებლო იქნება იმისთვის რომ მოთამაშეებს სხვადასხვა ძალების კონტროლი და შთანთქმა ვასწავლოთ. ეს ის ძალებია რომლებიც მათ რაგბის თამაშის დროს შეიძლება გამოცადონ. ბოლოს მეოთხე კატეგორია შეეხო ჭრასა და სისხარტეზე დაფუძნებულ სავარჯშოებზე სადაც სხეულის პოზიციებზე და სავარჯიშეობის შესრულებაზე გვაქვს მწვრთნელის მიერ მოცმეული ინფორმაციული უკუკავშირი. ეს ყველაფერი რაგბისთვის ძალიან სასარგებლო უნარებია რადგანაც ისინი იმეორებენ სარაგბო უნარებს და ამით მოთამაშეებს რაგბის მოთხოვნებისათვის ამზადებენ და ამავე დროს მათ საშაულებას აძლევენ რომ ასეთ მოძრაობებთან დაკავშირებული ძალების განვითრებასა და კონტროლზე ივარჯიშონ.

კვლევა რომელიც ზემოთ ნახსენებ 4 კატეგორიას გახურებით ტარვმების რისკის შემცირებას შეეხო ბევრი დადებითი შედეგი აჩვენა. კვლევებმა დაადგინა რომ იმ მოთამაშეებმა რომლებმაც ტრავმების შემცირების რისკის ვარჯიშები გამოიყენეს სეზონის განმავლობაში ტრავმების მიღების შემცირებული ოდენობა ჰოქნდათ იმ მოთამაშეებთან შედარებით რომლებიც ტრადიციულ გახურებას მიმართავდნენ, რომელიც სხეულის ტემპერატურის აწევისაგან შედგებოდა შემდგომ კი დინამიური გაწელვისა და მობილურობის სამუშაო მოიცავდა. ეს იმედის მომცემი შედეგებია მაგრამ ამ კვლევებს გარკვეული პრობლემებიც ჰქონდათ. ერთერთი ყველაზე გადაუდებელი საკითხი იყო ის რომ ტრადიციული გახურების დროს ნაკლები იყო მწვრთნელის მერ ტრავმების შემცირების უკუკაშირი ვიდრე ტრავმების შემცირების რისკის გახურების დროს. ეს კი იმას შეიძლება ნიშნავდეს რომ წვრთნის დროს უკუკაშირის ნაკლებობა იწვევდა სხვაობას ტრავმების კოეფიციენტის შედეგებისას ვიდრე თვითონ გახურების პროტოკოლის სტრუქტურა და ვარჯიშები.ეს კვლევა გარკვეულ საინტერესო და ფასეულ მონაცემებს გვაძლევს. მწვრთნელმა ალბათ ზემოთ ნახსენები 4 კატეგორიიდან ვარჯიშები ტრადიციულ გახურების შექმნაში უნდა ჩასვას რათა ტრავმების რისკის შემცირება მოხდეს და მაინც მიიღოს სასარგებლო შედეგები. ეს კლვევებისათვის ფიზიკური შესრულებისა და ტრავმების რისკის შემცირების მხრივ იმედის მომცემი არეა რომელიც მოთამაშეების სარაგბო ფიზიკურ მომზადეაბში 2 ძირითადი არეა.