ინდივიდუალიზაცია

ყოველი მოთამაშე განსხვავებულია და როდესაც საწრვთნელ გეგმას ვადგენთ ეს განსხვავებები უნდა გავითვალისწინოთ. მრავალი ფაქტორი არსებობს რომლებიც ინდივედებს შორის სხვადასხვა შეიძლება იყოს და ამგვარად გავლენა იქონიონ საწვრთნელ გეგმაზე. მაგ.საწვრთნელი ასაკი,გენეტიკა,სხეული მოფორლოგია, სქესი და პოზიცია. ინდივიდუალიზაციის პრინიცპი გვეუბნება რომ ვარჯიშები ინიდვიდუალურად შეიძლება შევქმნათ და ეს სხვაობების გავითვალისწინოთ და შევქმნათ რაც შეიძლება ეფექტური სავარჯიშო გეგმა(Bompa and Haff 2009).

მაგალითად საწვრთნელი გეგმა რომელიც 18 წლის მდედრისათვის რომელსაც 3 წლის საწვრთნელი ასაკი აქვს შექიმნა შეიძლება რ იყოს იდეალური რათა 25 წლის,6 თვის საწვრთნელი ასაკის მოქნე მამრი განვავითაროთ. მოთამაშეებს შორის ასე ნათელი განსხვავება შეიძლება იყოს აღდგენის სიჩქარეში. კვლევები გვაჩვენებს რომ შტანგით ვარჯშის შემდგომ მაშინ როცა მესამე დღეს მოთამაშეთა 80% აღდგენილები იყვნენ , მოთამაშეთა 20% აღდგენა არ ქონდათ დასრულებული.(McLester et al, 2008). 

მიუხედავად იმისა რომ ინდივიდუალიზაცია იდეალური სტრატეგიაა, მწვრთნელს შეიძლება არ მთელი გუნდისათვუის სამყოფი დრო და რესურსები ჰქონდეს იმისთვის რომ საწვრთნელი პროგრამა წარმატებით გააინდივუდალუროს.სადაც შეიძლება წვრთნის ინდივიდუალიზაცია ის უნდა გავითვალისწინოთ რადგანაც ეს უკეთეს საწვრთნელ შედეგებს მოგვიტანს. მწვრთნელები რომლებიც ინდივიდუალიზაციას აიგნოირებენ რისკავენ რომ ნაკლებ დაწინაურებული ან მომწიფებული მოთამაშეები გადაწვრთნან და ამავე დროს წვრთნა დააკლონ უფრო გამოცდილ მოთამაშეებს(Sharkey 2006).